Trouwen in België

Ook in België is het huwelijk (al dan niet van hetzelfde geslacht) een verbintenis tussen twee mensen, voltrokken door een ambtenaar van de burgerlijke stand. Maar hoe pakt u dat aan als Nederlander?

Aangifte doen

Als u wilt trouwen, moet u minstens veertien dagen voor de geplande huwelijksdatum aangifte doen bij de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente waar een van de toekomstige echtgenoten woont. Wat heeft u daarbij nodig?

• Uw identiteitsbewijs
• Afschrift van de geboorteaktes van u en uw partner (van een toekomstig echtgenoot die in België geboren is of van wie de geboorteakte in België overgeschreven is, vraagt de gemeente zelf het afschrift op)
• Bewijs van nationaliteit, ongehuwde staat of eventueel van ontbinding of nietigverklaring van een vorig huwelijk, en van uw wettelijke woonplaats (een toekomstig echtgenoot die ingeschreven is in het bevolkings- of vreemdelingenregister hoeft deze bewijzen niet voor te leggen)
• Attest van de notaris als u een huwelijkscontract heeft gesloten

Gevolgen van het huwelijk

Het huwelijk heeft gevolgen op persoonlijk vlak en op het vlak van het vermogen van u en uw partner. U hebt wederzijdse rechten en plichten, zoals de plicht tot samenwonen, trouw, hulp en bijstand. Van deze rechten en plichten kunt u niet afwijken, ook niet bij huwelijkscontract. Dit heet het primair huwelijksstelsel. Het huwelijk heeft ook gevolgen voor uw vermogen. Dit heet het secundair huwelijksstelsel. U bent vrij om zelf, met behulp van een notaris, een stelsel voor uw vermogen uit te werken of niet. Maar als u niets onderneemt, geldt automatisch het volgende principe: scheiding van goederen en gemeenschap van aanwinsten.

Huwelijkscontract afsluiten

Echtgenoten kunnen ook een specifieke regeling treffen. In dat geval sluiten ze een huwelijkscontract voor de notaris sluiten. Ze kunnen kiezen voor een volledige scheiding of een volledige gemeenschap van goederen, of ze kunnen nog in een andere regeling voorzien. Een contract is niet verplicht. Het kan verschillende bedoelingen hebben, bijvoorbeeld om de economische en financiële betrekkingen tussen de echtgenoten te regelen, om de eigendom van goederen te bewijzen of om te bepalen hoe elke huwelijkspartner de goederen kan beheren.